صورت‌بندی مسئله احساسات در ایران معاصر نظریه‌ای دربارۀ پویایی الگوهای عاطفی در ایران

این مقاله ارائه دیدگاهی درباره تغییر عواطف یا احساسات در ایران معاصر است. در بخش مقدمه مسئله را صورت بندی می کنم و دیدگاه کلی برای تحلیل احساسات در ایران معاصر را این مقاله، ارائه دیدگاهی دربارۀ تغییر عواطف یا احساسات در ایران معاصر است. در بخش مقدمه، مسئله را صورت‌بندی می‌کنم و دیدگاه کلی را برای تحلیل احساسات در ایران معاصر شرح می‌دهم. در بخش دوم، مباحث نظری و مفهومی را دربارۀ  «انگارۀ فرهنگی»، «ساختار احساسات» و الگوهای سه‌گانۀ عواطف و نظریۀ پیچیدگی تشریح و با الهام و اقتباس از نظریه‌های ریموند ویلیامز، آلن تورن، سی رایت میلز و ادگار مورن، چارچوبی تحلیلی برای تحلیل مسئله احساسات در ایران تدوین می‌کنم. بخش اصلی مقاله به تشریح و بیان تفصیلی ساختار احساسات در ایران اختصاص دارد. در اینجا سه الگوی ساختار احساسات در ایران شامل «الگوی رسوب‌یافته»، «الگوی امروزی‌شده و مسلط» و «الگوی درحال‌ظهور» را از یکدیگر تفکیک کرده‌ام.      درونمایۀ اصلی تحلیل و توصیفی که در اینجا از ساختار احساسات در ایران معاصر ارائه کرده‌ام این است که احساسات، «برساخت ‌اجتماعی» است که با تحولات تاریخی و اجتماعی در هر جامعه ازجمله جامعۀ ایران دگرگون می‌شود. این دیدگاه در مقابل «رویکرد ذات‌پندارانه»ای است که ایرانیان را براساس الگوی احساسات ازلی و تغییرناپذیر تحلیل می‌کند. هچنین این مقاله از نظر روش‌شناسی، تحلیل مفهومی و فرهنگی است.